قلعه رود خان

سفر نامه قلعه رودخان

اردیبهشت 94

من به همه یه پیشنهاد دارم اگه قصد دارید یه جایی برید که واقعا ا زطبیعت لذت ببرید من به شما پیشنهاد میکنم که به قلعه رود خان برید.این بهشت کوچیک در شهرستان فومن در حدود 15الی تا 20 کیلومتری رشت قرار دارد من این محل را در فروردین ماه دیدم هوای کاملا ابری و مرطوب و وقتی که به ارتفاعات میرسید ابر ها اینقدر پایین هستن که شما میتونید اونها رو حس کنید .

اما درباره قلعه

قلعه رودخان یا قلعه حسامی نام قلعه‌ای تاریخی در ۲۰ کیلومتری جنوب غربی شهر فومن در استان گیلان است. برخی از کارشناسان، ساخت قلعه را در دوران ساسانیان دانسته‌اند. این قلعه با ۲٫۶ هکتار مساحت بر فراز ارتفاعات روستای رودخان قرار دارد. دیوار قلعه ۱۵۰۰ متر طول دارد و در آن ۶۵ برج و بارو قرار گرفته شده است.فاصله قلعه تا شهر ماکلوان ۲۵کیلومتر وتا ماسوله ۴۵کیلومتروتا شفت ۲۰کیلومتر است .

در دورهٔ سلجوقیان این قلعه تجدید بنا شده و از پایگاه‌های مبارزاتی اسماعیلیان بوده است. بر روی کتیبه سردر ورودی قلعه که اکنون در موزهٔ گنجینهٔ رشت نگهداری می‌شود٬ درج شده که این قلعه در سال ۹۱۸ تا ۹۲۱ هجری قمری برای سلطان حسام‌الدین امیردباج بن امیر علاءالدین اسحق تجدید بنا شده است.

این قلعه در ارتفاعی بین ۶۶۵ تا ۷۱۵ متر از سطح دریا واقع شده و در کنار آن رودخانه‌ای با همین نام جاری است.

مصالح بکار رفته در این قلعه سنگ و چوب و ملات است و مساحت داخلی آن بالغ بر ۵ هکتار میباشد...شرق قلعه به نام شاه نشین و غرب آن به آسایشگاه افسران شناخته شده است.اختلاف سطح بین بالاترین نقطه تا پایین ترین نقطه آن چیزی حدود ۱۱۰ متر است که مانند یک ساختمان ۳۰ طبقه میباشد.

حدود ۱ ساعت و نیم پیاده روی بر روی یک سربالایی و پله کانهایی سنگی نیاز است تا شما را به در ورودی قلعه برساند.کل راه از لابلای جنگلی انبوه و مه گرفته میگذرد.اختلاف فشار به حدی محسوس است که تنفس را کمی مشکل میکند.بارانی انژکتوری در تمام طول مسیر میبارد.بدنها خیس و سنگین میشود.رطوبت هوا - نم لباسها- -بدنهای عرق کرده - اکسیژن زیاد - باران -لغزنده شدن سنگها و گل آلود شدن خاک مزید بر علت است

با اولین نگاه در اینجا نفسها در سینه حبس میشود.قلعه ای عظیم و سر به فلک کشیده مخفی در تن سفید مه مرموز در قطرات باران تو را به یاد کارتونهای والت دیسنی و قلعه شاه و پریان میندازد.اینجا شاه نشین قلعه است.برای رسیدن به نوک آن باید از پله کانی پیچ در پیچ گذشت. در بالای آن کل شهر فومن زیر پای شما به شرط نبودن مه قابل رویت است.

باران شدت میگیرد و قطراتش بر سرو صورتمان میپاچد.دیگر یکسره خیس آبیم.بچه ها لباسهایشان را فشار میدهند و آب آن را میگیرند.دیگر بی فایده است آب که از سر گذشت...بچه ها اما باز هم فکر بکری کرده اند و فلاکس آب جوش را با تیبگ و نسکافه و کیک با خود آورده اند. عجب میچسبد لیوانی نوشیدنی داغ زیر این شرشر باران

اینجا تمامی درها و دالانها را با ارتفاعی اندک ساخته اند تا افسران برای به خدمت رسیدن نزد شاه با سرهایی خم کرده وارد شوند یک دلیل دیگر آن نیز برای حفاظت از حمله ناگهانی دشمن است.

اینجا مرا یاد کتابی به نام دژ هوش ربا میندازد.یک کتاب بسیار قدیمی که سالهای پیش خوانده بودم.داستان دژی که هر کس وارد آنجا میشد انگشت به دهان و حیران و سرگشته آواره شهر و بیابان میشد....دل کندن از این دژ باستانی آسان نیست اما تا شب نشده باید راه رفته را برگشت.قلعه را با تمام افسانه هایشان به جا میگذاریم تا آسوده بخوابد