ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |
برجسته ترین نشانه بر جای مانده از خیابان پل امیربهادر مربوط به ساختمانی کهنسال متعلق به امیربهادر یکی از امیران و وزیران اعظم عصر مظفرالدین شاهی
است که قدمت و پیشینه ای 200 ساله دارد. ساختمان انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به دست معماران ایرانی با نشانه ها و سمبل های سنتی ایرانیان و مربوط
به دانش معماری عصر ناصرالدین شاهی است. جز امیربهادر این بنا شیفتگانی داشت که سر در فرهنگ و سیاست داشتند. علی اصغر حکمت، وزیر معارف در
عصر رضا شاه برای اعزام محصلان به فرنگ در باغ این حیاط جشنی به راه می انداخت و اهل خانواده ها را در این همین ساختمان سور می داد. رضازاده شفق
برخی از جلسات ادبی خود را در طبقه دوم و در محل تالار عمومی این بنا برپا می کرد. حتی سید حسن تقی زاده برخی از جلسات غیر رسمی خود را با سفرا
و وابسته های خارجی در همین ساختمان منعقد می کرد. ساختمان امیر بهادر در طی سال های اخیر در دل آپارتمان ها و ساختمان های قوطی کبریتی به بوته
فراموشی سپرده شده است.